چند لحظه سکوت لطفا, اینجا مراسم ترحیم من است!!
یک اعلامیه با عکس,یک شاخه گل,
یک بیت شعر و تسلی خاطر دادن به بازماندگان.
چه غوغایی است اینجا!
همه دوستم دارند!
همه از مهربانی هایم میگویند!
همه متفق القولند که آدم خوبی بودم!
عجیب است!
آن که از همه بیشتر دشمن بود از همه بی تاب تر است!
از شما چه پنهان گاهی دوست دارم کمی بمیرم!
نمی دانم واقعا نمیشود کمی از مهربانی هایشان را امروز نثار روحم کنند
نه فردا نثاریک سنگ بی احساس؟؟
نظرات شما عزیزان: